Vrijdag 15 juli Olympic NP

We hadden goed geslapen in onze kleine cabin en genoten van een zelfgemaakt ontbijtje. Een stevig

ontbijt zodat we goed aan de dag konden beginnen. We kwamen wat traag op gang vandaag, maar we besloten om het rustig aan te doen, liever rustig aan en wat minder zien dan gejaagd door je reis om zo veel mogelijks te zien. Het hielp natuurlijk ook dat we reeds in Olympic Np waren geweest. We besloten om eerst en vooral naar het Hoh Rain Forest te gaan. Het begon al direct goed. We draaiden nog maar de hoofdweg op, of mijn favoriete bordje van Road Work stond mij al toe te lachen. We stonden een klein beetje te wachten maar mochten toen doorrijden achter de safety car. 

Bij de ingang van het park besloten we om toch een annual park pass te kopen voor de parken. De ingang van dit park alleen was al een derde van de parkpas, en zo hebben we volgend jaar direct een reden om nog eens naar de VS te komen (alé, als we tegen dan nog mogen van dienen clown waar ze hier allemaal zo fan van zijn). We reden verder naar het visitor center waar ik traditiegetrouw mijn stempeltjes haalde. We wandelden de korte trails die bij het visitor center liggen. 

Eerst wandelden we het ‘Hall of Mosses’-pad. Een loop van 800 meter die door een mooi stuk regenwoud gaat waar de mossen op de bomen precies gordijnen vormen. We vonden het vier jaar geleden al prachtig en ook deze keer genoten we volop van de wandeling. 

Na de Hall of Mosses liepen we verder naar de Spruce Trail, die ons naar een ander stuk van het regenwoud bracht en naar een rivierbedding, waar je de kracht van het water echt goed kunt zien aan de gigantische bomen die door het water in het najaar en de winter worden meegesleurd en nu op de oevers van de rivier gestrand zijn. 

Na het wandelen van de trails besloten we te picknicken, maar aangezien er zoveel bijtebeestjes zaten besloten we toch ons te verkassen van plaats. We picknickten wat verderop langs de weg bij een memorial voor een Russische kolonisator. 

Van het Hoh Rain Forest reden we via Forks terug naar de Sol Duc Valley. Olympic NP is een groot uitgestrekt Np maar het overgrote deel van het park is niet toegankelijk waardoor je slechts een paar stukken kunt bezoeken. In de Sol Duc Valley heb je de Sol Duc rivier, de Sol Duc hot springs en de trail naar de Sol Duc Falls. We parkeerden ons op het verste punt van de weg en wandelden de trail naar de Sol Duc Falls. Deze watervallen kun je mooi bekijken vanop de brug over de rivier en vanop enkele terrassen die aangelegd zijn naast de rivier. Het was een populaire trail want we liepen er zeker niet alleen, maar toch konden we genieten van de rustige wandeling door het bosgebied.

Eigenlijk was ik graag nog naar de La Push stranden gereden om de zonsondergang te zien en te fotograferen, maar de wolken kwamen op en we lieten het plan varen. Het hele eind rijden om dat enkel wolken te zien zagen we niet zitten. De stranden zelf hadden we de vorige keer reeds bezocht. Forks staat gekend als het dorpje waar de grootste regenval jaarlijks gemeten wordt in de VS. Hoeveel regen hebben wij er gezien? Niks, noppes, geen druppeltje. En vinden wij dat erg, … Neuh hoor!