Vandaag de eerste echte rijdag op het programma. Eerste stop van de dag bij de Walmart om de nodige spullen voor de roadtrip aan te schaffen. een koelbox, ijs en eten en drinken. Zo kunnen we er wel weer een tijdje tegenaan. We springen nog even een Safeway binnen voor wat verse ingrediënten, want die vind je niet zo veel bij Walmart. En dan beginnen we eraan. Eerste tussenpunt op onze rondreid is Mount Rainier. een ouwe getrouwe voor ons, want we waren hier reeds vorig jaar. Omdat we vorig jaar een deeltje van het park niet hadden kunnen bezoeken, hadden we deze ook dit jaar opgenomen in onze planning. We reden van Seattle naar Mount Rainier via kleinere routes. Geen Interstate voor ons vandaag. We passeerden langs een dorpje Elbe, waar een klein kerkje stond en waar veel oude treinwagons stonden. Daar moest ons mamsie natuurlijk wat meer van zien.
Na onze stop in Elbe, waar we heerlijke kersen kochten, recht van de boom, reden we verder door naar Mount Rainier. Vorig jaar waren we vertrokken uit Packwood en hadden we, mede door benzine-perikelen een deel van de weg door het park niet kunnen rijden. Dit jaar reden we het park binnen via Longmire. In longmire stopten we bij het visitor center. Daar deden we een kleine trail, de trail of the shadows. Deze korte trail wandelt rond een klein meertje annex moerasje en geeft info over het ontstaan van het nationaal park. Het is een ideale manier om even de benen te strekken na de autorit.
Na deze korte trail reden we verder naar Paradise. Een van de hoogste punten van het park. Onderweg zagen we duidelijk dat er meer sneeuw was blijven liggen dan vorig jaar, maar we zijn dit jaar ook een week vroeger dan vorig jaar. Onderweg stopten we aan de Christine Falls. Die zijn direct vanaf de weg zichtbaar.
De weg ging verder richting Paradise en we passeerden wat verder de Narada Falls. Deze liggen naast de weg, maar om een mooi zicht te hebben op de volledige waterval, moet je een korte trail naar beneden doen. Ons mamsie ging naar beneden en speelde fotograaf.
Vanop de parking zie je enkel de bovenkant van de waterval, maar wat wel mooi is van bovenaf, en wat je niet ziet onderaan de waterval, zijn de verschillende regenbogen die gevormd worden door de speling van het licht in de waternevel van de waterval.
Na deze twee stops kwamen we aan in Paradise. Daar ging ik mijn stempeltjes gaan halen in het visitor center en genoten we van het uitzicht. Ook hier meer sneeuw dan vorig jaar, want waar je vorig jaar nog een stukje de trail opkon, was er dit jaar bijna geen beginnen aan, aangezien de sneeuw nog over de trail lag.
Na Paradise, waar we de loop jammergenoeg niet konden rijden, omdat die ook nog niet sneeuwvrij was, reden we verder via Reflection Lake. Gelukkig hadden wij hier vorig jaar wel een prachtige reflectie van Mount Rainier in het water, want dit jaar was er van een reflectie helemaal geen sprake. Er waren nog mensen die stopten en die echt zochten achter het punt om de reflectie te zien, maar helaas pindakaas.
Na dit laatste intermezzo reden we verder tot aan de Mountain View Lodge in Packwood. We verbleven hier ook vorig jaar en hadden toen Unit 16, met een klein eigen keukentje en een ruime kamer, dus hadden we ook deze kamer weer geboekt voor dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten