bloghead

bloghead

zaterdag 18 juli 2015

Dagje Zion






Vandaag een dagje Zion op het programma. Ook Zion is een beetje een oude bekende van ons. Dit park hebben we ook reeds eerder bezocht, maar het is altijd een leuk weerzien met deze parken. We waren heel vroeg in Springdale en konden nog niet inchecken in het hotel, maar we mochten wel de auto laten staan op de parking van het hotel. Het was weekend en dus heel druk in het park, waardoor de parking bij het visitor center al helemaal volstond. Er rijden gratis bussen tussen het dorp en het visitor center, dus we namen deze bus. Even vlug de bus terug want we waren iets heel kleins vergeten. Zonder fotocamera een park bezoeken, dat kan toch niet.





Na een bezoekje aan het visitor center reden we met de shuttle bus tot helemaal op het einde van de parkweg. Je mag dit deel van het park trouwens enkel in met de shuttle bus. We stapten uit bij de trailheid van de Riverside walk, die aansluit op de Narrows, een van de twee bekendste en populairste trails in het park. De andere, de trail naar Angels Landing was gesloten wegen blikseminslag en bijhorende brand. Daardoor was het zo mogelijk nog drukker op deze trail. Wij liepen enkel het deel van de Riverside walk, want voor de Narrows zelf moet je door de rivier lopen, en met een mamsie die watervrees heeft, is dat een onmogelijke opdracht.





93°F was een beetje heel warm, dus we zochten een plekje in de schaduw en aten onze boterhammetjes op. Na nog een banaan voor de vitamientjes liepen we terug naar de shuttlebus. We stopten bij de Zion Lodge en liepen naar het beginpunt van de Emerald Pools Trail. Hier was het opmerkelijk minder druk, maar we liepen eigenlijk nooit echt alleen. Een deel van de trail begon al in de schaduw van de hoge rotsmuren te zitten en dus was de klimmende trail best aangenaam te wandelen.















We liepen tot aan de lower emerald pool, maar van de waterval die er normaal gezien is, bleef enkel een klein regengordijntje over. Het was wel een leuke verfrissing na het klimmetje erheen. We rustten een klein beetje en liepen daarna, opgefrist, terug naar het beginpunt van de trail.













Boven ons hoorden we een helikopter, en toen die terugkwam bleek die waarempel een vrachtje mee te hebben. Hoogstwaarschijnlijk hikers die in problemen waren gekomen en dus opgepikt moesten worden. Brrrr, toch maar speciale ervaring lijkt me.


















Nadat we de trail gewandeld hadden, namen we nog een keer de shuttlebus. Het begon al avond te worden, en aangezien het zo druk was in het park, zou het ook druk zijn in Springdale om iets te eten. We besloten dus nog een keer met de bus de volledige toer van het park te doen vooraleer we terugkeerden naar het visitor center. 










Angels landing. Het kreeg die naam omdat volgens een van de eerste 'ontdekkers' van het park het een plaats was waar enkel engelen konden landen. Natuurlijk zijn er altijd zotten die het tegendeel willen bewijzen en hem dan maar beklimmen. :)

De vorige keer dat we in Springdale waren, hadden we gegeten bij de spotted dog. Dit restaurantje is er nog steeds en waarom een winning team veranderen. Dus gingen we gewoon weer daar gaan eten. Het heeft ons goed gesmaakt, en het blijft een aanrader voor wie ooit naar Springdale gaat.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten