Zondag 15 juli 2012: Old faithfull en vriendjes

Vandaag onze laatste dag in het park en op het programma stonden geisers, heel veel geisers. We begonnen de dag zoals steeds met een ontbijtje op de kamer en gingen daarna in de lodge checken hoe het zat met de voorspelde uitbarstingen. We zagen dat er twee geisers in het basin binnen de tijdspanne van een half uur gingen uitbarsten. We liepen dus de trail richting Daisy geiser. Net voor we aan Daisy kwamen, ontmoetten we een vriendelijke aziatische man. Hij stond versteld van de pracht van de natuur en ik wees hem erop dat Daisy op het punt stond een showtje op te voeren. We zagen hem even twijfelen maar na een tijdje kwam hij ons toch achterna. We intsalleerden ons op een bankje en wachtten. En wachtten. En wachtten nog een beetje langer. De old Faithfull dankt zijn naam aan het feit dat hij zo nauwkeurig te voorspellen valt. De andere geisers in het basin zijn soms ook voorspelbaar, maar er is altijd een marge. Bij de OF is die marge maar 10 minuten, dat wil zeggen, hij kan tien minuten voor de aangekondigde tijd spuiten, of tien minuten erna. Of ergens daartussen. Daisy had een marge van een half uur. En madammeke liet wat op zich wachten. Een kwartier na de voorspelde tijd was ze dan toch present. En het was de moeite waard om te wachten. Het blijft toch iets fenomenaals, die natuur, als je ze zo in al de puurheid en krachtdadigheid kan bewonderen.

Nadat we van Daisy hadden genoten, liepen we een stukje verder naar de Riverside. Net toen wij aankwamen begon deze van jetje te geven. Waar Daisy maar enkele minuten spuit, kan de riverside het wel twintig minuten volhouden. Hij dankt zijn naam aan het feit dat hij naast de rivier staat, en zodoende zijn waterkolom over de rivier heen spuit. Heerlijk om te zien. We bleven zitten tot de laatste waterdruppel!

Nu we toch bijna heel de trail gewandeld hadden, besloten we dan ook direct maar door te wandelen naar de Morning Glory pool, ooit gezien als het mooiste wat Yellowstone te bieden had, maar door de mensen die tonnen afval en muntjes in de pool hebben gegooid, is ze veel van haar pracht van welleer verloren. Ze was nog steeds heel mooi om te zien, zeker de moeite van de trail waard.

Nu we op het verste punt van de trail aanbeland waren, keerden we terug langs de andere kant van de loop. We zagen veel pools en geisers, maar niet in werking. Toen wij ter hoogte van de Oblong Geiser kwamen, begon deze ook te presteren. We werden vandaag echt wel verwend met geisers. De oblong geiser is eentje die ze niet kunnen voorspellen. Tussen twee erupties in zit een tijd van vier tot dertien uur. Nauwkeurigheid, noemen ze dat. Wij hadden geluk dat we er net bij waren. Op het bruggetje net bij de geiser zagen we nog wat zwaluwtjes, die hun nesten maken in de palen van de brug. Leuke fotootjes alweer.

Plots zagen we een klein lief poeltje, dat prachtig turkoois kleurde. De Belgian pool, nie gezeverd! Dat wordt wel nergens vermeld in geen enkele reisgids, shame on you! Wij hebben het toch maar schoon op de foto gezwierd.

We liepen verder, zagen de Lion Group, maar die hielden zich heel rustig. Dus liepen we maar verder naar Anemone Geyser, een heel klein, maar fijn geisertje, dat iedere tien minuten een kleine eruptie heeft. Maar wij kregen een heel spektakel te zien, anemoontje kwam tot leven, terwijl twintig meter verder opeens Plume Geyser zich in de debatten moeide, en net toen we nog niet wisten waar eerst kijken, zagen we Old Faithfull op de achtergrond tot leven komen. Drie geysers voor de prijs van een, de kodak draaide overuren.

We wandelden verder het pad af met een Zwitsers gezin, die samen met hun twee kleine kindjes de wandeling hadden gedaan. Later die dag zagen we hen nog terug bij de Old Faithfull en in het restaurant, waar de kleinste zoon ons allebei vertederde met zijn bye bye, of hoe koddig een kleuter kan zijn.

Na het upper basin was het eventjes tijd voor de orde van het dagelijkse leven, en gingen we een wasje draaien in de snow lodge. Ondertussen wipten we ook nog even binnen in de snackbar om ons maagje een beetje te vullen.

Na deze huishoudelijke taakjes namen we de auto en reden we naar het Midway Geyser Basin, waar we een bald eagle zagen rondvliegen, kennis maakten met Lucy (een lief yorkshiretje) en met open mond stonden te gapen naar de Excelsior Geyser, wat was die groot en mooi en blauw en… wauw! We liepen verder naar de Grand Prismatic Spring, die al even prachtig is (als je tenminste geen Antwerpse zagen naast je hebt staan, nee, de zon scheen inderdaad niet, en ja, misschien was het nog net iets mooier als de zon had geschenen, maar kun je verdorie niet zwijgen en genieten, dat deden wij in ieder geval wel!)

Na het gapen naar mooie blauwe poelen reden we verder naar de Firehole Lake Drive en daar zagen we een boel volk zitten bij de Great Fontain Geyser. Ons mariëtje aan de kant gezwierd en mamsie zag dat de eruptie voorzien was binnen het half uur. Dus placeerden we ons, klaar voor de uitbarsting. Die er niet kwam. In plaats van de great fontain geyser kregen we wel tot drie maal toe de White Dome geyser, die verderop lag op de weg. Toen de Great Fontain al een half uur over zijn laatste tijdstip was, besloten we het voor gezien te houden. Later hoorden we in het visitor center dat hij nog steeds niet was uitgebarsten, en dat ze niet echt wisten wat er aan de hand was met de geyser, die anders redelijk accurraat is.

We reden nog de Firehole Canyon Drive, waar je langs de wand van de caldera van yellowstone rijdt. Het park is eigenlijk voor een groot deel de binnenkant van een vulkaan. En op deze drive was mooi te zien hoe de wanden uit lava bestaan. We zagen ook nog enkele watervalletjes.

We reden terug naar onze cabin, en gingen nog een keertje naar de ouwe getrouwe kijken. Omdat die nog een half uur op zich liet wachten, liepen we door naar het visitor center, en net toen we daar aankwamen, begon de Beehive geyser uit te barsten. Dat is een geyser die je mooi kan zien van bij de Old Faithfull en die heel spectaculair oogt. Ze kunnen hem ook helemaal niet voorspellen, hij kan een uur op zich laten wachten, een dag op zich laten wachten, of zelfs een paar maanden aan een stuk slapen.

We sloten ons geyserdagje af met een ontmoeting met de Old Faithfull, vulden ons buikje nog eens en kropen moe en voldaan onder de wol. Geen wildlife vandaag, maar het watergeweld maakte veel goed.