dg 8: maandag 8 juli 2013: van boise naar Moose Creek

Vandaag het tweede deel van onze lange rit op het programma. We gaan vandaag dwars door de staat Idaho, tot aan de voeten van het Grand Teton NP. Maar in tegenstelling tot gisteren, staat er vandaag wel het een en het ander op het programma. We eten een wafeltje als ontbijt in het hotel en laden alles weer eens in. Het wordt een gewoonte, dat in en uitladen van de Jeep. Alles begint zijn vaste stekje te krijgen in de auto.

Onze eerste stop op het programma vandaag zijn de Soshone Falls. Daarvoor rijden we, verrassing verrassing, naar de stad Soshone. Daar aangekomen rijden we door de mooie villawijken naar een kloof. We volgen de bordjes naar de watervallen en na een stijl gravelweggetje naar beneden, en 3 dollar gegeven te hebben aan de bebaarde man in zijn toegangshokje, komen we aan bij de watervallen. Deze watervallen hebben de naam nog hoger te zijn dan de Niagara watervallen, die wij deze paasvakantie reeds zagen. Een ding is zeker, ze zullen niet half bevroren zijn, zoals de Niagaras.

Het is het ommetje zeker waard. Vanop een platform aan de overkant van de kloof heb je een mooi zicht op de watervallen. Nu in de zomer zijn ze wat minder gevuld, maar ze geven toch een prachtig beeld.
We namen wat foto's en keerden op onze stappen terug.

We brachten ook nog een bezoek aan de Perrrine bridge. Groot onze verbazing toen bleek dat we reeds over deze brug gereden waren zonder er ons van bewust te zijn. Deze brug is heel gekend en is een topspot voor basejumpers. We parkeerden onze auto aan het visitor center en zagen enkele waaghalzen die zich aan het klaarmaken waren voor de sprong. We liepen via het wandelpad onder de brug door tot aan het platform. We zagen de kleine stipjes op de brug ervan springen en slechts luttele seconden later hun parachute opentrekken. Vlak onder ons bevond zich de aangegeven landingsplaats. Een waaghals had het echter niet zo begrepen op de landingsplaats en parkeerde zichzelf en de parachute dan maar in het water.

Naast het wandelpad lag een groot winkelcentrum en toen ik me omdraaide, stond de Michaels mij schoon uit te lachen. Toen ik bovendien de Clearance-banner zag die uithing, kon ik een bezoekje toch niet weerstaan. Zelfs de mamsie kocht wat stickertjes, voor Martha's dagboek.

Na dit intermezzo in Soshone gingen we terug de weg op. We reden door dorre streken en zagen hele mijlen aan een stuk helemaal niks of niemand. Af en toe een vrachtwagen met hooi en strooi, die dan een schoon nieuw laagje stof deponneerde op mijn mooie Jeep. arm Jeepke, blinken doet hij al lang niet meer.

De volgende stop op ons programma vandaag was Craters of the moon. Dit kleine nationale monument ligt tenmidden een lavaveld. Plots, uit het niets, rij je tussen de zwarte lavastromen door. Een heel bizar zicht. Op de lavastromen groeit er praktisch niks, enkele struiken en dat is het.
We stoppen een eerste maal aan het visitor center, waar ik wederom op zoek ga naar mijn stempeltjes en de sticker om erbij te verwerken. We bekijken een korte film die de historiek en het ontstaan van dit bizarre fenomeen omschrijft. Dit jaar kunnen we onze reis het onderschrift: watervallen en vulkanen geven. Alhoewel er hier niet echt sprake is van een vulkaan, het gaat hier eerder over lava die zomaar opeens uit een barst in de aarde begon te stromen. Gekke lava!

We rijden de loop drive door het park. Eerste halte is de North Crater Flow Trail, een korte loop door de lavastromen waar je duidelijk de verschillende stromen ziet, waar we net de uitleg in de film over hebben gezien. Het paadje is mooi aangelegd, al hebben wij vaak onze bedenkingen bij het rolstoeltoegankelijke ervan, of de rolstoelen hier zouden XXS moeten zijn.

We rijden verder de loop die eigenlijk pad hier een echte loop wordt. Een stukje van de weg rij je namelijk heen en weer. Tweede stop is de Devils Orchard Trail. Bij de eerste wandeling had je praktisch geen begroeiing, terwijl je op deze wandeling toch al tussen bomen en struiken wandelt. We zien af en toe sporen, van herten en brrr, van slangen, maar helaas pindakaas (alhoewel), de spoormakers zelf zien we niet.

We stoppen nog even bij de Spatter Cones, waar je in zo'n kegel kunt kijken , en waarempel, in die kegels ligt er nog sneeuw, terwijl het hier toch lekker heet weer is.

Voor een bezoekje en een wandeling door de grotten hebben we jammergenoeg geen tijd, want er wacht nog een serieuze rit voor we op de ranch zijn, dus beperken we ons verder tot het rijden van de loop.

Craters of the moon kreeg zijn naam omdat ze hier ter voorbereiding van de maanreizen kwamen oefenen. Het doet inderdaad met momenten denken aan het maanlandschap. Het is een leuk intermezzo om de lange rit te breken.

We rijden steeds verder door Idaho, voorbij Idaho Falls Voor ons zien we plots een bekend gezicht opduiken. de bergrij van de Grand Tetons. We zijn nu niet meer ver van onze bestemming voor vandaag. We rijden door Victor en draaien de weg op naar Moose Creek Ranch. Blijkbaar is het best druk op de ranch. De kamer die we gevraagd hadden krijgen we niet, jammer, want daar was een keuken bij. Maar in ruil daarvoor krijgen we een upgrade naar de beste kamer van de ranch, een cabin die een eindje van de ranch staat, weliswaar zonder keuken, maar we mogen de grote keuken in de ranch zelf gebruiken. Geen probleem voor ons.