dag 12: Yellowstone

Wederom een mooie ochtend op onze veranda, met enkele schattige mee-etertjes op de trappen ervan. Opvallend wel dat er dit jaar minder prairiehondjes rondlopen dan vorig jaar. Misschien omdat er nu honden toegelaten zijn in de cabins?

Vandaag vertrokken we richting canyon. Omdat ik geen zin had in de wegenwerken reden we langs dezelfde route van gisteren. Onze eerste stop was de canyon. We reden de north rim drive en de south rim drive en stopten enkele bij de grootste uitzichtpunten. We reden deze routes reeds vorig jaar en deden toen al alle zichtpunten aan. Vorig jaar zagen we hier ook enkele elk-bullen staan, maar die waren dit jaar niet op de afspraak? Jammer, want ik had er toch nog graag eentje op de gevoelige plaat gezwierd.

Na de canyon reden we verder richting Lake Yellowstone. Daar stonden er dan toch plots wat elk bullen tussen de bomen. Foto's nemen maar. Eentje was er zo vriendelijk om wat heen en weer te wandelen zodat hij mooi op de foto kon gezet worden.
Zou die vlaming die achter ons stond nu al doorhebben dat dit geen elanden zijn? hmmmmmmm

Vandaag ook op het programma, mamsies favoriete openluchtsauna, het Midway Geyser Basin. De hete dampen die uit de poelen komen opstijgen zijn echt heerlijk om te voelen, en tja, de zwavellucht, daar raak je aan gewend na een tijdje.

Na het genieten van dit basin reden we verder naar Old Faithfull. We hadden geen tijd om heel het bassin te wandelen, wat we reeds vorig jaar deden, en we zagen aan de hoeveelheid mensen die er stonden dat we niet meer zo lang moesten wachten op de ouwe getrouwe. We zochten een plaatsje en na wat losse flodders was het dan toch zover. Oldie gaf van jetje en toonde zich weer van zijn mooiste kant. Dit was een mooie, hoge en lange uitbarsting.
Na het leegstromen van de banken gingen we even het visitor center binnen, jep, stempeltje halen en daarna liepen we ook nog even de giftshop binnen van de snow lodge. Op zoek naar postzegels en op zoek naar een moesmoesje voor de mamsie. Bizzy en Beary zijn onze vaste spoorzoekers voor wildlife, en ze mogen vanaf vandaag Moosy verwelkomen in hun midden. Samen met Jolly wordt het aardig druk daar op mijn dahsbord.

We kochten ook wat om te eten in degeneral store en stopten langs de firehole river op een picknickplaats. We smulden en genoten van het uitzicht.  Op een van de picknicktafels stond een roze waterschoentje, waarschijnlijk door een kindje verloren. Onze fantasie sloeg op tilt en we zagen reeds een moose met roze schoentjes door het water lopen.

Laatste avond in het park, dus niet breken met de traditie en terug naar Lamar Valley. Gisteren had ons weinig opgeleverd, dus onze hoop was niet zo hoog gesteld voor deze avond. Bij de petrified tree zagen we heel veel auto's staan. Ik sloeg ook d ekorte zijweg in en parkeerde mij achter de rest. We liepen naar waar de volkstoeloop zich situeerde en namen polshoogte. Blijkbaar stond iedereen te wachten op het verschijnen van een BG (bekende grizzly, nvdr). Een grizzly was aan de overkant van het dal rustig aan het wandelen en liet zich af en toe even zien. Blijkbaar was dit een bekende jongen en het was er ook niet naast te kijken waarom ze hem zo goed herkenden. Het beest was verdorie bijna de helft van zijn kop kwijt, door te vechten, vertelde de ranger ons.

Bij het verderrijden naar de vallei grapte ik tegen ons mamsie dat het wel hilarisch zou zijn als een bizonkudde de brug zou oversteken, net als de auto's. Had ik dat maar niet te luid gezegd. Bijhet terugkeren uit de vallei, waar we het slechts moesten stellen met een nest ospreys, mochten we netjes in de rij gaan staan om de brug over te steken. Een kudde bizons had mij gehoord en dacht, he ja, laten we dat maar eens gaan doen, lekker toeristje pesten, daar zijn wij goed in.