Na ons ontbijt op onze veranda, voor de verandering, gingen we op weg. We reden een deel van de route van gisteren opnieuw, maar dan in andere richting.
Eerste stop van de dag was een bizonjam. Een van de bizons vond het leuk om even voor de auto's te gaan wandelen, zodat er een prachtige file ontstond. Meneer was wel zo vriendleijk zich aan de verkeersregels in het park te houden: slower traffic use pullouts, dus ging meneer mooi aan de kant waar hij bij d epullout kwam. zo kon ik samen met wan andere lucky drivers de bizon ongehinderd passeren. Jammer voor degene die de pull out niet haalden.
We stopten even aan roaring mountain, die zijn naam eigenlijk niet meer zoveel eer aandoet. Dit was ook ongeveer het punt waar we gisteren de grizzly gezien hadden, maar vandaag was het heel stil en kalm naast de weg. Beertjes moeten ook hun slaap halen zeker?
We reden door naar het Norrig geyser bassin. We wandelden eerst de back loop, onder andere naar de grootste geyser die in dit park is, de steamboat geyser. De jongen laat zich niet zo gemakkelijk voorspellen, zijn erupties kunnen vier uur tot 50 jaar uit elkaar liggen. En tja, het was niet voor vandaag, hoe lief we het hem ook vroegen.
Na het Back bassin wandelden we het porcelain bassin. Ik vond dit bassin veel mooier en als je zou moeten kiezen tussen de twee, zou ik opteren om enkel de porcelain te doen. Maar ieder zijn keuze he.
Na het norris bassin reden we door naar de artist paint pots. Dit zijn een soort modderpoelen die ook door vulkanische energie pruttelen en borrelen. In de boeken staan deze omschreven als kleurrijk, waar ze ook hun naam aan danken, maar ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht. Al bij al een leuke wandeling.
We reden een kort stukje terug tot aan Norris en sloegen daar af richting Canyon. We reden de korte loop naast de weg naar de Virginia Cascades.
In Canyon Village maakten we een kore stop aan het vistor center (stempeltje: check, sticker, check, stempel van moose om thuis te gebruiken, check!) en reden daarna door tot aan Tower Fall. Hier waren we vorig jaar gaan lopen voor de hoosbui en onweer die ons toen overvielen. Dus dit jaar ook opgenomen in de planning. Mijn favoriete oranje bordje stond te blinken en we stonden in de file. De dame met het stopbord kwam aan iedereen vragen waar we heen hingen. Ik antwoorde de tower falls en mocht zomaar hopakee heel de rij voorsteken, zodat ik op de parking kon rijden.
We wandelden naar de waterval, namen wat foto's, zwierden een chippie op de foto en keerden terug naar onze auto. Ondertussen stond er nog altijd een lange lange rij wachtenden. We sloten maar opniew aan bij de rij. Eindelijk mochten we verder rijden, nadat er eerst 72 auto's van de andere kant voorbijgekropen kwamen.
Ondertussen sloeg het weer om en begon het precies wat te overtrekken. We besloten toch nog een avondritje naar Lamar te maken, omdat we dachten dat met het slechtere weer de dieren misschien meer uit zouden komen. helaas pindakaas, de wildlife heeft het niet zo op regen begrepen in Yellowstone en waren allemal onder het afdak gaan schuilen.
We zagen enkel de obligate bizons en langs de blacktail plateau drive zagen we een grote vogel, later ontdekten we in een boekje in het visitor center dat het een sand hill crane was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten