Vrijdag 20 juli 2012: Badlands NP – Custer SP

Deze morgen toen ik nog met mijn slaapdronken koppie de badkamer induikelde had ik direct een voetbadje. Er had zich een klein binnenzwembad gevormd in de badkamer. Bij het wederom overheerlijke ontbijt, dit maar met verse blueberry pancakes, melde ik aan Amy onze natte voeten, blijkbaar hadden ze een probleem met het water van de Ranch.

We smikkelden en smulden ons een weg door de ontbijthemel en namen afscheid van het Canadese koppel waar ze al twee avonden zo gezellig mee gebabbeld hadden.

We laadden al ons gerief terug in Mariëtje en vertrokken richting Custer State Park. We stopten op de weg even in Rapid City in een scrapbookwinkel , waar ze echt fantastische stempels hadden die ontworpen werden door een lokaal iemand. Die kon ik toch niet laten hangen, zeker niet de kattenstempels.

Van Rapid City waren we relatief vlug in Custer State Park. We stopten eerst in Hill City, waar ik tickets gekocht had om met een stoomtrein uit 1880 een stuk door de Black Hills te rijden. Het was een leuk ritje, een uurtje heen en een uurtje terug, maar we genoten van de uitzichten en zagen ook wat wildlife naast de sporen. Een aangename eerste kennismaking met de Black Hills.

We reden verder naar ons adres voor de komende dagen. De koa campground bij Mount Rushmore. Dat was toch wat anders dan de kalme rustige motels die ik tot nog toe uitgekozen had. Het was direct een heel ander publiek. Gelukkig hadden wij een cabin ver van het centrale gedeelte. Jammergenoeg was onze cabin nog lang niet klaar, waardoor we eerst maar inkopen gingen doen voor de hongerige maagjes.

Nadat we in onze ‘vintage’ cabin gekokkereld hadden, trokken we met de Shuttle naar Mount Rushmore. Het was een klein beetje aan het druppelen, dus we hoopten dat ze de avondceremonie niet zouden aflassen. We kwamen rond kwart na zeven aan bij het monument, ik haalde mijn obligate stempels en sticker en we raakten aan de praat met de Ranger in de shop. Bleek dat de vrouw kleinkinderen had die in Leuven woonden. Hé, worden wij achtervolgd door Leuven of zo?

Aangezien we nog tijd genoeg hadden wandelden we de Presidential Trail, een wandelpad die je brengt tot onder de vier koppen, die je verschillende invalshoeken biedt op de vier gezichten. Er stonden ook telkens borden met informatie over de desbetreffende president. Het viel ons op dat twee van de vier presidenten getrouwd waren met een Martha en een derde had een dochter die Martha heette. De trail ging eerst via trappen omlaag, maar ja, what comes up must go down, dus moesten we ook het stuk weer omhoog. Het was ondertussen opgehouden met regenen en het werd weer lekker warm. Toen we eindelijk terug op het Grand View Terrace waren, besloten we even iets te gaan halen om te drinken en ons daarna te installeren op het Terrace voor de avondceremonie.

Toen we uit de shop buitenkwamen, waren de hemelsluizen opengegaan en was het water aan het gieten. Als het weer te slecht is wordt de ceremonie afgelast, aangezien het projectiescherm dat ze gebruiken verschrikkelijk duur is. Toen de regen wat minderde, gingen we toch gaan zitten. Gelukkig hadden we onze regenjas meegenomen. De show begon met een van de rangers die een soort Trivial Pursuit hield met weetjes over Mount Rushmore, de vier presidenten en de National Parks in het algemeen.

We waren vooraf wat terughoudend over de avondceremonie, omdat die bekend staat als heel patriotisch maar eigenlijk vond ik het best wat hebben, die amerikanen die allemaal samen hun volkslied te berde brengen (psst, ze speelden wel vals, de woorden werden getoond op het scherm). Hehe, in Amerika het amerikaans volkslied aanhoren terwijl het bij ons al onze nationale feestdag was. Na het strijken van de vlag en een hulde aan de militairen (man, dat waren er een hoop) was het gedaan en begaven we ons terug naar de bus.