We reden naar het visitor center. Een traditie mag je niet zomaar verbreken hé. We reden verder het park in en reden de Trail Ridge Road.
We stopten onderweg op verschillende uitzichtpunten en op een van die punten zei een man dat er een beetje hoger op het pad een hele kudde elk stonden. We besloten het erop te wagen en liepen een deel van de Ute trail omhoog. En inderdaad, na een half uurtje wandelen of zo zagen we op de bergflank een hele kudde Elks, die daar rustig stonden te grazen. Wat een mooi plaatje leverde dat op, de elks, de groene toendra en dan die grote bergen erachter. Wat wil een mens meer.
Het begin van de Colorado rivier, die verder op zijn weg de Grand Canyon uitslijt.
De eigenaars van ons motel hadden daar vorige week nog Mooses gespot, dus ons mamsie zat op de uitkijk. We zagen wederom elks, we zagen herten en dan opeens, een hele opstopping: een mama Moose met haar twee kalfjes mee. Ik moet niet zeggen zeker dat er hier eentje was die stond te glunderen van oor tot oor. Nadat we mama en kids uitgebreid op de foto hadden gezet, reden we verder. Het was nog niet gedaan met de leute, want wat verder zagen we opnieuw een Moose met kalf en, nog wat verder zagen we een mama Moose met kalf juist naast de weg, zo dicht dat je ze bijna kon aaien (wat we natuurlijk niet gedaan hebben, tis nog altijd wildlife hé).
Mamsie helemaal tevreden reden we terug naar ons motel, weer over de berg. We zagen nog een muledeer dat net naast de weg stond en ons mamsie zag een marmot, natuurlijk op een plaats waar je niet aan de kant kon gaan staan, dus haalde ik maar wat heksentoeren uit op 3000 meter hoogte.
Zoek de pika!
Zoek de marmot!
Die scrapbookwinkels moeten daar toch echt het van het zijn blijkbaar é, ik ga eens goed moeten sparen denk ik...
BeantwoordenVerwijderenGeniet nog van de komende dagen!
aaah, super dat er alsnog moosjes gespot zijn! :-)
BeantwoordenVerwijderen