dag 9: Mount Washington en Whites Mountains

Vandaag spenderen we een dag in de White Mountains. Het hoogste punt van de White Mountains is Mount Washington. Deze kun je met de auto omhoogrijden, maar je kunt ook met een grappig treintje naar boven rijden. Mamsie had daarover gelezen in een van haar reisgidsen en ik had vooraf tickets besteld voor het stoomtreintje, dat maar een keer per dag rijdt. Toen we vertrokken 's morgens was het maar frisjes en we namen voor de zekerheid maar een trui mee, want boven op de berg kan het soms heel fris zijn.

Het treintje zelf doet een beetje denken aan een pretparkattractie, je hebt de locomotief en daarvoor heb je een wagon. Het spoor gaat heet steil omhoog, daarom dat de stoomketel van de locomotief zo scheef staat, dan is hij 90% van de weg toch horizontaal gericht.

Halfweg de rit passeer je het Halfway House, dit huis staat waterpas gebouwd, en aan de voorkant, daar waar het spoor passeert, hebben ze een groot spiegelraam geplaatst, zodat je jezelf ziet zitten in de trein. Dan besef je pas hoe steil het spoor is, en dan ben je nog niet eens op het steilste stuk van de route. Dat komt er dan pas aan.

Het steilste stuk van het spoor noemt Jacob's Ladder. Dat stuk heeft een stijgingspercentage van 37%.

 

Beneden hadden we al gezien dat de top van Mount Washington in de wolken zat, en wat waren we boven blij dat we een trui meehadden. De top zat helemaal in de wolken en het woei er verschrikkelijk. Ik klom nog even helemaal tot aan de top van de berg, maar het was niet lang vol te houden met die ijzige wind. Mount Washington is bekend voor zijn extreme weertypes, en deed zijn naam alle eer aan.

We bezochten de expositie over het weerstation hier boven op de berg en toen we terug buiten kwamen om het treintje terug te nemen begon het toch wat uit te klaren op de berg, zodat we toch een glimp konden opvangen van het prachtige uitzicht dat je vanaf de top hebt.

We stapten in en reden terug naar beneden met het treintje. Deze keer zaten we aan de andere kant zodat we eens een ander uitzicht hadden.

Na de bergen gingen we verder op zoek naar enkele covered bridges. Ik had vooraf de locaties opgezocht en in het hotel hadden we een folder gevonden waar nog enkele andere bruggen op vermeld stonden.

Bij de eerste brug liet mijn opzoekingswerk me wat in de steek, want ik had deze brug dan wel op google maps gevonden, wat ik niet gezien had was dat deze brug omgebouwd is tot een gift shop, wat de charme van de brug wel een beetje teniet doet.

Onderweg tussen de bruggen ook nog even gestopt op een zichtpunt op de Kancamagus Highway.

De volgende brug op het programma was eigenlijk deel van een tourist trap, een trading post waar ze onderandere beren laten optreden. Een ding stond vooraf vast, we gingen absoluut niet binnengaan in deze trading post, maar als je wat verder doorreed op de weg kon je toch hun covered bridge zien. Deze wordt gebruikt om met een treintje door te rijden. Jammergenoeg voor ons geen trein op het moment dat we er waren.

Wat verder op de weg stopten we ook langs een klein meertje langs de weg.

En dan nog wat bruggen op het programma:

Na deze laatste twee bruggen reden we terug naar het hotel. Daar maakten we snel een Mac&Cheese klaar en daarna vertrokken we naar Gorham, wat op een kwartiertje van ons hotel ligt. Daar hadden we een Moose Tour geboekt voor deze avond. Aangezien ons mamsie zo zot is van Moosejes moesten we wel op zoek gaan naar deze lieverds.
We waren de enige twee mensen op de tour, maar omdat we al zo lang vooraf gereserveerd hadden, lieten ze de tour toch doorgaan, omdat ze anders normaal afzeggen als ze geen vier mensen hebben.
We trokken dus met onze chauffeuse op pad om moosejes te spotten.
Het enige wat we op het eerste deel van de tocht te zien kregen, was dit nest:

en dit mooie meer:

Het werd al wat frisser en ik besloot mijn trui aan te doen die ik in Bar Harbor kocht en waar een moose opstaat met het opschrift: cool as a moose. Je wist maar nooit dat het geluk zou brengen. Het werd ondertussen al donker, maar de trui bracht toch eindelijk geluk.

Goeie foto's nemen lukte me niet in het donker, maar we hebben ze toch gezien de moosjes. In totaal een vijftal elanden gezien. Onze gidse deed haar best, maar ik denk dat we allebei toch wat ontgoocheld waren.