dag 4: on the road, at last...

Vandaag gaan we eindelijk echt van start met onze roadtrip. We smulden nog een laatste keer van het uitgebreide ontbijt in ons hotel, pakten de bagage in en namen een taxi. Nu hebben we ondertussen al geleerd dat de taxichauffeurs in NY belabberd Engels spreken, maar deze keer hadden we de hoofdvogel afgeschoten met onze chauffeur, want hij wist bovendien ook de weg niet. Na veel gehakketak en omrijden geraakten we uiteindelijk toch in Newark Airport, waar we bij Budget onze huurauto konden ophalen. We vroegen om een tolpas omdat we toch aardig wat tolwegen op ons programma hebben staan, maar de dame aan de desk kon ons jammergenoeg niet helpen. Volgens haar waren er geen auto's met zo'n apparaatje, maar misschien hadden we geluk bij de auto zelf zei ze. En inderdaad, onze sjieke bak is uitgerust met zo'n machientje. Wel gemakkelijk zo, hoef je niet steeds cash te voorzien en de rekening wordt achteraf met de CC geregeld.
We laadden alles in de auto en begonnen aan de rit van vandaag. Eerste stop op het programma waren de Paterson Falls. Deze liggen op slechts een half uurtje rijden van de luchthaven. Deze watervallen liggen midden in het stadje en zijn heel mooi om zien. Wel wat jammer dat het parkje errond (dat nogthans door National Park Services wordt uitgebaat) er wat slordig en verkommerd bijlag.

De brug over de watervallen waarvandaan je het mooiste zicht hebt, was ook gesloten voor onderhoud, dus hebben we slechts een kleine glimp van de watervallen kunnen opvangen, maar het was een leuke stop.

We reden verder richting West Point. Wij zijn helemaal geen militaire fans, maar we hadden in 3 op reis een reportage gezien over een bezoek aan West Point, en het leek ons leuk om dat ook eens te bekijken. We parkeerden ons op de parking van het visitor Center, boekten een toer en konden direct mee met de eerstkomende toer. In een gele schoolbus reden we het militaire domein op. De MP die de bus op kwam voor security check bekeek onze paspoorten en zei heel luid: Oh, BELGIUM! Waarop er meteen een licht boegeroep te horen was. Hoezo, voetbal leeft niet in de USA? Toen we hen vertelden dat we op dat eigenste moment ingemaakt werden door de Argentijnen was er van geboe niks meer te merken.

We bezochten de Cadet Chapel, een van de zeven 'kapellekes' op deze campus. Nou wat zij hier een kapel noemen, is bij ons al een fors uitgevallen kerk. Onze gidse vertelde heel aangenaam, gaf heel veel informatie en hield rekening met iedereen. Toen er wat gegoocheld werd met generaals en functies en zo, moesten wij toch even passen, maar het was een heel informatieve rondleiding.

Na de toer gingen we nog even het visitor center binnen, bekeken de tentoongestelde voorwerpen en trokken daarna verder.
Na nog een stop bij de Applebees (boehoe, geen cajun shrimp pasta meer op de kaart) en voorraad inslaan bij de Walmart (én de Michaels links laten liggen) reden we resoluut door naar Boston.