Daarna vertrokken we voor een rijdagje. We hielden eerst nog een stopje bij een scrapbookwinkel (aja, je bent het of je bent het niet hé). De winkel zelf was niet zó super, maar de verkoopster was wel een hele lieve dame.
Ook nog even binnengesprongen in de Barnes en Nobles. daar had ik al zoveel over gehoord, dat ik er zelf wel eens binnenwilde. Amai, wat is dat een boekenwinkel zeg. We hebben niet eens de helft van de winkel bekeken, het was veel te groot. Uiteindelijke buit: enkele tijdschriften en twee boekjes.
En dan konden we eindelijk goed vertrekken naar ons volgende hotel. De rit op zich beloofde niet zo lang te duren, maar blijkbaar hebben we onderweg heel veel tijd verloren, want we waren veel later dan voorzien in ons hotel.
En dan konden we eindelijk goed vertrekken naar ons volgende hotel. De rit op zich beloofde niet zo lang te duren, maar blijkbaar hebben we onderweg heel veel tijd verloren, want we waren veel later dan voorzien in ons hotel.
De eerste stop op het programma was de Hoover dam. Het duurde echter verschrikkelijk lang tegen dat we er aankwamen, met de werken en zo die daar momenteel aan de gang zijn. Het was er ook heel druk, waardoor het bij ons eigenlijk niet echt de moeite waard was. We reden dan ook bijna onmiddelijk verder.
Een heel stuk later dan voorzien kwamen we dan eindelijk aan in Grand Canyon. Vandaag geen sunset over de Canyon voor ons, daarvoor waren we net iets te laat en te moe. Die rij-uren in een warme omgeving kruipen toch niet in een mens zijn koude kleren (letterlijk en figuurlijk). We besloten maar gewoon in te checken in ons hotel en dan morgen een dagje helemaal Grand Canyon. Tot morgen!
Een eindje verder in Kingman gaven we eerst onze hongerige magen wat te eten om dan vervolgens een trip down memory lane te maken. Of meer bepaald, een trip op de nostalgie lane. Iedereen heeft wel al eens gehoord over de legendarische Route 66. Dus die mocht zeker niet op het programma ontbreken. Het is echt een hele mooie route om te rijden, veel mooier dan de Interstate, maar natuurlijk kan je minder snel rijden en verlies je wel wat tijd.
Een heel stuk later dan voorzien kwamen we dan eindelijk aan in Grand Canyon. Vandaag geen sunset over de Canyon voor ons, daarvoor waren we net iets te laat en te moe. Die rij-uren in een warme omgeving kruipen toch niet in een mens zijn koude kleren (letterlijk en figuurlijk). We besloten maar gewoon in te checken in ons hotel en dan morgen een dagje helemaal Grand Canyon. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten