dag 7: Death Valley - Las Vegas

Deze morgen vroeg wakker omdat we voor de grootste hitte wilden vertrekken. Nu ja, niet dat het hier 's morgens veel frisser is dan overdag hoor, maar toch. De lopers waren ook volop bezig zich aan het voorbereiden, stickers op de wagens plakken, idiote kostuums uitproberen en zo,...
We vertrokken van het hotel en reden eerst naar Zabriski-point. Daar wachte een uitzichtpunt waarvoor je eerst een pittig klimmetje moest doen, maar eigenlijk viel dat best mee in de hitte. Het uitzicht over de 'badlands' was inderdaad de moeite waard.



Na Zabriski point keerden we een stukje op onze stappen terug en reden we de andere weg op, richting Badwater. Daar was het uitkijken geblazen, met alle lopers langs de ene kant van de weg, en hun gevolg aan de andere kant van de weg.



We stopten eerst bij Devil's golfcourse. Een vlakte waar je als het heel stil is de zoutkristallen kunt horen openbreken.



Toen we aankwamen bij Badwater Basin, waren we net te laat voor de start van de laatste groep lopers. Daarna liep de parking leeg en waren het enkel nog de gewone toeristen die rondliepen. Hier op het laagste punt van Death Valley en Noord-Amerika tout court voelde je de hitte inderdaad het meest, ook al was het nog in de ochtend.

En na Badwater Basin was het tijd voor de echte road trip van vandaag, helemaal door Death Valley. Wat vaak leidde tot uitzichten als dit:

We hadden goed doorgereden en om kwart na elf verlieten we het park. Niet dat her daarmee ook maar iets frisser werd, au contraire. We reden naar Soshone en van daar verder naar Pahrump. Daar aten we alvorens we verder reden naar Sin City, Las Vegas.

Bijna in Las Vegas aangekomen, begon ons trezeke een beetje raar te ruiken, dus voor alle zekerheid maar radio uit, airco uit en zweten geblazen. Bij een tankstation toch even liefjes geglimlacht en gevraagd aan een pompbediende of hij even naar de auto kon kijken. Hij zag er niks speciaals aan en met een al iets geruster hartje reden we verder.

Onze eerste stop in Las Vegas was een scrapbookwinkel. Aja, als je in amerika bent, kun je die toch niet links laten liggen hé. Mijn meneer GPS is echt geen scrapliefhebber, stuurt ons steeds de verkeerde kant uit.

Daarna was het tijd om naar het Flamingo hotel te rijden, waar we de komende twee nachten slapen. We dachten dat het moeilijk ging zijn om de juiste locatie te vinden, maar eigenlijk waren we verbazend vlot in het hotel aangekomen. Zo vlot, dat de hele achterbank nog vollag en dat we in alle haasten ons gerief bij elkaar moesten scharrelen. De auto lieten we achter voor de Valet Parking, die gratis is.

Dwars door de winkeltjes en zo naar de check-in, waar een gigantische rij voor ons stond aan te schuiven. Een half uurtje later konden we dan toch inchecken en ons naar onze kamer op de 26ste verdieping begeven. Een mens mag hier absoluut geen hoogtevrees hebben.

We gingen eerst het zwembad van het hotel gaan uittesten, maar het was er toch te druk om echt ervan te kunnen genieten. 's Avond gaan wandelen op de strip en al een paar hotels gezien. We sloten de avond af met de waterfonteinen van Bellagio, een indrukwekkende show. Hier in Las Vegas krijg ik voor de eerste keer het gevoel dat alles net ietsje bigger is in Amerika.