dag 10: Grand Canyon

Na al de bling bling en de nostalgie van de voorbije dagen, was het vandaag weer tijd voor natuur. en wat voor een natuur. Een van de plaatsen die voor ons Europeanen het meest betoverend blijft, de Grand Canyon. Iedereen kent de Canyon van foto's en reportages, maar het is niks vergeleken bij het echte werk.

Vanmorgen met de auto vertrokken richting Grand Canyon Village. eerste stop op het rijtje was het visitor center. Buiten stonden er veel informatieve borden met uitleg op, over de trails, over het onstaan, ook veel over de activiteiten voor de kinderen, want dat zie je hier in de parken heel veel. Ze betrekken de kinderen volledig bij de natuur. In ieder park kan een kind junior ranger worden, en we hebben hier al menig kind zien rondlopen met een hoedje vol junior ranger-badges, van allerlei parken. Ik heb geprobeerd om ons mamsie tot junior ranger op te leiden, maar helaas pindakaas.... (senior korting daarentegen, die heb ik wel al uit de brand kunnen slepen).

Van het visitor center reden we verder naar het westen, om daar al vlug een eerste keer te stoppen om de canyon in zijn volle glorie -haar volle glorie- te aanschouwen. De Canyon was zo gigantisch, dat het een tijdje duurde tot het tot me doordrong. Het eerste moment was het van -aja, dat is het, maar later kwam de verwondering.


We reden verder naar Yavapai Point. In het Visitor Center hadden we ontdekt dat je stempels kon maken van de verschillende punten en met de datum van bezoek erop. Dus zijn we overal op zoek gegaan naar stempels van de verschillende punten. Hier in Yavapai hadden ze er ook.
Bovendien hebben we hier een nieuw huisdier aangenomen, een Mountain Lion. Je kon zo'n beestje adopteren en dan kreeg je een pet of een knuffel. Met het geld dat je betaalt, worden de diertjes gesteund. Onze goede daad van de dag was ook al gebeurd. En dan een beetje later een knuffel gevonden en aan de rechtmatige eigenaar terugbezorgd, hmmm, twee goede daden op één dag...

We reden verder de West rim tot we aan Maswik Lodge niet meer verder mochten. Daar de auto geparkeerd en met de Shuttle bus nog verschillende stops gedaan: Bright Angel Trail Overview, Hopi Point, Pima Point en Hermits Rest. Daar heb ik trouwens nog een derde goede daad gedaan, door een Amerikaan twee cent te geven voor zijn koude drankjes.

Bij Hermits Rest zagen we ook een eekhoorntje, dat helemaal niet bang was van een beetje mensen. Toch nog een stukje wildlife, eerder hadden we een wapiti zien de weg oversteken voor de shuttle-bus, maar daar jammer genoeg geen foto van. De wildlife-zijde bleef dus beperkt. Of niet?

We gingen naar het hotel om even te verfrissen, want met de warmte hier is het echt wel lastig, zo'n dagje. Aangezien het gaan eten stilletjesaan onze oren uitkomt, zijn we eerst gestopt in de General Store en hebben we daar ons diner gekocht, geroosterde kip, een frans brood en een pastasalade. En smaken dat het deed.

Een beetje later sprongen we opnieuw de auto in om naar de zonsondergang te gaan kijken, niet zo ver van ons hotel. Maar wat een file om het park in te geraken, allemaal voor die zonsondergang? Wij reden de Desert View op en reden tot een stukje over Yaki Point (dat enkel met de bus te bereiken is) en hebben ons daar aan de kant gezet (waar we mochten hé, niet zomaar in het wilde weg, dat zouden wij nooit doen). Het eerste moment dat we daar zaten gebeurde er eigenlijk niet zoveel speciaals, maar later, toen de zon begon onder te gaan, kleurde heel de Canyon in een prachtig rood, oranje licht. Echt betoverend om naar te kijken.

Toen de zon helemaal onder was, trokken we richting hotel. Toen we bijna bij het hotel waren, zagen we een heleboel mensen aan de kant van de weg. De chauffeur van de shuttle van Yosemite in gedachte ('als er mensen aan de kant staan, en de auto's staan midden in de weg, dan is er een beer in de geburen') ons ook maar aan de kant gezwierd (op de parking, jaja, niet midden in de weg zoals sommige anderen) en daar zagen we deze kanjer:

Oké, het is geen beer, maar hey, je kunt het niet al hebben hé. Deze Wapiti of Elk vonden wij toch ook redelijk indrukwekkend.

Ziezo, dat was de Grand Canyon voor ons. Morgen rijden we via de East Rim naar Page, onderweg waarschijnlijk nog wel even stoppen voor wat zichten. Daarna staat Horseshoe Bend op het programma, en wie weet, als we vroeg aan zijn, misschien nog lower antelope, maar dat zal waarschijnlijk pas voor de dag erna zijn.

See you soon!