Over de Tioga Pass en langs Mono Lake

Vandaag laten we Yosemite achter ons en trekken verder landinwaarts. We verlaten het park langs de Tioga Pass, die gelukkig voor ons weer open is na de voorbije dagen.

Onze eerste stop van de dag was aan Cascades Creek, waar een waterval naar beneden stort. Een mooie plaats, maar aangezien het verkeer er voorbijraast een beetje ingewikkeld parkeren.

Na een ongewild ommetoerke nog dit mooi bord gevonden bij de andere ingang van het park.

We reden de Tioga Pass steeds hoger en hoger op. We stopten aan Olmsted Point en daar waar je normaal een mooi zicht hebt op het park hadden we nu zicht op... wolken. Dan maar een foto van de boompjes getrokken.

Toen we langs Tenaya Lake reden, zag ik plots een kopke opduiken langs de kant van de weg. Auto aan de kant gezet op een turnout en voorzichtig met de camera teruggelopen. Bleek het een yellowbelly marmot te zijn, heel schuwe diertjes, al had dit exemplaar goed opgelet bij de cursus mediatraining in het NPS Warehouse.

We stopten nog even aan het Tuolomne Visitor Center. Ja, jij kleine grondsquirrel, jij mag ook op de foto!

En eindelijk was ons mamsie blij, want ze zag ook eindelijk hertjes.

Dit hertje had lak aan het verkeersbord, en stak dan maar over ervoor. De andere hertjes waren ook aan het kijken om over te steken, en net dan kwamen er enkele auto's aanzoeven. Maar even Park ranger gespeeld, want ons enkele dikke duimen (en gelukkig geen middelvingers) opleverde.

Op bijna 10000 voetjes hoogte werd de weg rond ons steeds witter. Het had hier nog maar pas gesneeuwd. Het leverde geen beren op, maar overal zag je tussen de bomen mensen in de sneeuw spelen. Sneeuwballengevechten op 10 juli, het moet kunnen.

Eenmaal aan de andere kant van de Tioga Pass beterde het weer en steeg de temperatuur wat. We reden richting Bishop. Ik stopte eerst langs de weg (mocht waarschijnlijk wel niet mo soit) om dit plaatje vast te leggen. Deze foto geeft voor mij het gevoel weer van de ideale roadtrip.

Daarna brachten we een bezoekje aan Mono Lake. Dit is een zout meer dat jarenlang door de stad LA werd leeggepompt als watervoorziening, maar gelukkig hebben ze in de jaren 80 aan de alarmbel getrokken en nu wordt het meer beschermd. Het is een unieke plaats, door het leegtrekken kwamen de tufa's boven water. Dit waren oorspronkelijk onderzeese calcietbronnen, maar nu liggen ze boven de waterspiegel. Er is een pad aangelegd dat je door de broze rotsen voert.