Off we go!

Eindelijk zo ver. De valiezen staan klaar. Opmerkelijk lichtgepakt voor twee dames op roadtrip. Na al die keren beginnen we het te leren. Stilaan weten we wat we niet nodig gaan hebben daar aan de andere kant van de grote plas. Tien kilogrammekes onder het toegelaten gewicht, we hebben wat reserve :p.

Een hele goede vlucht met Brussel Airlines. We zitten bijna helemaal achteraan in het vliegtuig, met niemand achter ons (behalve de crew) en wat meer is, heel veel beenruimte. Meer beenruimte op de gewone economy-plaatsen dan op de economy plus die we anders nemen. 

Even wat minder bij de overstap op JFK. Immigratie gaat heel vlot, meneer heeft zelfs mijn duimpje niet nodig, maar wil toch stiekem weten wat ik heb uitgestoken, curieuzeneuzemosterpot. Blijkbaar hebben ze in Brussel onze koffers maar gelabeld tot in JFK en dus moeten we met koffers op de airtrain naar terminal 7, de United terminal om daar opnieuw in te checken. Ook hier is de persoon achter de desk weer super vriendelijk. Het blijft toch altijd een plezier in Amerika aankomen. 

Nadat we ingecheckt en gebodyscanned zijn (en mijn duimpje nog een privé-scanning krijgt) moeten we even wachten op de vlucht die ons naar SFO brengt. Aangezien op de binnenlandse vlucht geen maaltijden voorzien zijn, vullen we onze buik reeds hier. En naar jaarlijkse traditie beginnen we onze reis met een lekkere niet zo vette als bij ons MacDonalds.

Het vliegtuig vertrekt mooi op tijd, vliegt veel te rap, land 40min te vroeg en bleek een goede slaapplek. De bagage rolt vlug van de band en dan is het met de skytrain naar de rental company. De man achter de balie is al helemaal in 4th of july stemming en loodst ons vlot door de afhandeling. Hij geeft ons een spiksplinternieuwe Nissan mee met amper 500 mijl op de teller. Daar gaan wij de komende weken wel eens verandering in brengen. GPS aan, en vijf minuutjes later zijn we al bij het hotel. Na 26u wakker zijn, wordt er niet meer veel gewikkeld en is het al heel gauw slapenstijd.