Ziezo, het eerste verslagje vanuit het verre Amerika.
Dinsdagmorgen werden we al vroeg wakkergebiept door onze wekker. Twintig minuten vroeger dan voorzien stond de luchthaventaxi al voor de deur. Nuja, met die werken in Brussel kun je er maar beter vroeg bij zijn. De rit verliep heel vlotjes en ook de checkin was geen probleem.
De vlucht naar Chicago vertrok met een half uur vertraging, maar dat haalden we onderweg zonder problemen weer in.
Een keer op Amerikaanse bodem liepen we vlotjes voorbij de emmigration en de customs en voor we het goed en wel beseften waren we in de terminal aan het wachten op onze aansluitende vlucht naar Phoenix. Wat ging dat lekker goed zeg, geen problemen, niks...
Te vroeg gejuicht helaas! Toen we in Phoenix wilden landen zagen we precies hele rare wolken. Wat was hier aan de hand? Toen we van het vliegtuig stapten ging het brandalarm af in de luchthaven. Blijkbaar was er een grote stofstorm over de stad aan het gaan. Toen we bij de bagage kwamen zagen we inderdaad door de ramen niks! Alleen maar stof. Het werd wachten geblazen want door het stof was het niet veilig voor het personeel om uit te laden.
Twee uur later dan voorzien bereikten we de balie van Alamo. Onze stoffige en vooral vermoeide gezichtjes leverden ons toch een mooie upgrade op. Blijkbaar vond de verhuurder 27 uur reizen en dan nog in een stofstorm terechtkomen een ideale reden om eens gentil te zijn.
Om tien uur 's avonds vonden we eindelijk ons hotel, waar we enkel nog ons kleren uittrokken en in bed vielen. Het was me de aankomst in Amerika wel!
ps: Jean-Marie en Patricia, wat is nu een nachtelijk brandalarm in een hotel? :-)
voor wie het eens echt wil zien:
http://youtu.be/8W4Cx44XKZ4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten