Nadat we ons Mariëtje weer hadden volgeladen, trokken we richting de Mammoth Hot Springs. Die kalkterrassen die gemaakt zijn door de hete bronnen deden ons een beetje denken aan Pammukale in Turkije. Die Turken toch, écht alles maken ze na. We reden de Upper Terrace Drive en wandelden naar de Canary Spring. Lekker warm was het wel, daar bij die hete bronnen, en het was nog maar voormiddag. We reden terug naar beneden en deden daar nog een heel stuk van de boardwalk naar de andere terrassen.
Na de Hot springs reden we naar het visitor center, en wat lag er daar zo netjes te herkauwen en te poseren, een hele kudde Elks. Direct een file natuurlijk, iedereen wou de beesten wel eens van dicht bekijken, en soms waren de Elks zo lief om voor de auto te gaan poseren. We brachten een kort bezoek aan het visitor center, deden een fotografische studie van de Elks en reden verder het park in.
We brachten eerst een bezoekje aan Lamar Valley. Daar moet je naar het schijnt zijn als je wildlife wilt spotten. Maar aangezien het al tegen de middag draaide, dachten wij niet nog veel wildlife te zien, aangezien je er meestal bij het krieken van de dag bij moet zijn. We stopten even bij de brug over de Yellowstone River om een fotootje te maken. Plots zag ik ons mamsie een sprintje trekken naar de auto. Blijkbaar was een voorbijrijdende chauffeur zo lief geweest om te zeggen dat er een beer zat net na de bocht. Auto in Drive en rijden maar. Inderdaad, na de bocht stond er een heus wagenpark aan de kant. Mariëtje erbij gezwierd, kodak voorzien van grote lens en uitstappen. We zagen nog net een berin met haar twee cubs verdwijnen in het bos. Toch mooie plaatjes geschoten. Jeuj, we hebben een beer gezien. We hadden er stiekem allebei op gehoopt, dus dat was mooi meegenomen.
We reden verder Lamar Valley in en kwamen onderweg nog enkele bizons tegen. Eerst waren het er twee, dan was het eentje alleen langs de kant van de weg, en dan plots zagen we een hele kudde grazen. Wat zijn dat imposante beesten zeg!
Bij ons geldt voorrang van rechts, hier is het voorrang van de bizons, als zijn ze wel goed opgevoed, als ze de straat oversteken, kijken ze eerst eens naar links (hehe, wat een stomme chauffeur, ziet die kijken naar mij) en dan kijken ze naar rechts (moh, daar staat er ook al zo’n onnozele tweevoeter fotootjes van mij te nemen. Allé, als ze fotookes willen, ga ik maar een beetje blijven staan he, hier zo midden in de weg, lachen geblazen!)
Nadat we lamar valley heen en weer hadden gereden, richtten we onze schreden naar Canyon Village. Op ons programma hadden we een reeks watervallen staan, maar jammergenoeg konden we enkel nog de Lost Falls en de Undine Falls meepikken, tegen dat we aankwamen bij de Tower Falls was het water aan het gieten en aan het onweren.
Het was echt niet te doen om er door te gaan, dus besloten we maar om hen links te laten liggen en door te rijden naar ons hotel. We overnachtten in de Canyon Lodge, ook weer in een Cabin. We hadden een cabin op het einde van het park en zaten lekker rustig (dachten we). Hier geen terras, maar daar stond tegenover dat de cabin wel groter was. Hier hadden we ruim plaats om rond de bedden te lopen, we hadden zelfs een bureautje en stoel.
We gingen iets eten in de Lodge, maar kwam het nu omdat het redelijk volboekt was, of door de regen, die maar bleef gieten, het was er enorm druk. Na een half uurtje wachten konden we aan tafel. We bestelden beide een pasta met scampi. Lekkere pasta, al had ik de mijne graag warm gehad. Ook het broodje dat je normaal gezien altijd bij de maaltijd krijgt, bereikte nooit onze tafel, en de refill hadden we ook het fluiten naar. Nuja, de fooi, daar konden zij ook naar fluiten.
Nog steeds in de gietende regen gingen we terug naar onze cabin en kropen onder de wol, iets wat onze jonge buren duidelijk hoorbaar nog lang niet van zin waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten