Op de parkeerplaats ontmoetten we Bella, een leuke hond met een aangenaam baasje en we raakten dan ook aan de babbel. Bleek het baasje ook een leerkracht te zijn.
De gondola gaat naar de top van Chrystal Mountain en van daar heb je een schitterend zicht op de vulkaan en de andere bergen in de omgeving. De gondola kost normaal 20 dollar, maar in Seattle had ik een kortingsboekje gevonden waar ook een bon instond voor deze Gondola. De rit naar boven duurt toch gauw een tiental minuten en je hebt een adembenemend zicht op de omgeving.
Boven op de top is het heerlijk in de zon en de ijle berglucht. Er staan gratis ligstoelen ter beschikking en we placeerden ons dan ook om een kwartiertje zalig te genieten. Zonnetje op de snoet, curieuze chipmunk aan onze voeten en een majesteus uitzicht om dat alles te kadreren. Nirvana!
Maar we hadden nog veel meer op het programma staan dus na nog wat foto's te nemen namen we de gondel weer naar beneden.
Volgende halte was Sunrise. Sunrise is het hoogste punt in het park waar je met de auto heen kan. De weg slingerde en bood ons prachtige uitzichten, waar ons mamsie veel meer kon van genieten dan ik, want ik moest de weg in de gaten houden.
We reden helemaal door tot aan het Sunrise Visitor Center, vanwaar je een heel mooi zicht hebt op Mount Rainier zelf. We hadden eigenlijk een trail gepland, maar sandalen en sneeuw, het is niet de ideale match. We hadden niet verwacht dat er nog zoveel sneeuw ging liggen op deze delen van het park.
Op de terugweg stopten we ook op de Sunrise Parking, die wat lager ligt dan het visitor center, maar een nog mooier uitzicht biedt.
Derde stop van de dag was Paradise. Ook daar een bezoekje aan de stempeldoos van het visitor center en een notoir aangapen van de berg. Terwijl we het informatiebord aan het lezen waren, kwam er een hert voorbijgehuppeld. Hopla, daar ging de kodak weer van zijn klik klik klik.
We reden de Paradise loop verder naar beneden en ook daar mochten we nog even genieten van het wildlife van dit park. Een vos zat te bedelen bij een auto achter eten. Gelukkig waren de man in kwestie en ik allebei van het zelfde principe: we don't give a thing, we only take (pictures).
Wat verder op de route kwamen we nog een tweede vos tegen.
Onze laatste stop van de dag was bij Reflection Lake. Als het meer ontdooit is, levert dit een prachtig plaatje op waarbij Mount Rainier weerspiegelt wordt in het water van het meer. Het meer was jammergenoeg nog niet helemaal ontdooit, maar het leverde op zich ook wel mooie plaatjes op en met een beetje gefoefel lukte het toch om de reflectie in het water te krijgen.
Besluit van deze dag: een prachtig park en zeker een aanrader, maar breng waterdichte schoenen mee, want dat smeltwater, das koud zenne aan de teentjes. Brrrrrr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten